کد مطلب:33191
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:15
- در مورد انسان هاي اوليه اينگونه نقل شده كه حرف نمي دانستند و با ايماءو اشاره مقصودشان را تفهيم مي كردند, درحالي كه در مورد حضرت آدم كه بشر نخستين هستند قدرت ناطقه و تكلم ذكر شده در قرآن. حال اين چگونه قابل توجيه است , در حالي كه بايد طبق گذشته زمان بواسطه توارث و نيز اكتساب اين خصوصيت منتقل شود. پس چطور افراد دوره هاي ابتدائي تاريخ اين مورد ( نطق )را نداشتند ؟
همانطور كه فرموديد: نطق را از اول خلقت افراد بشر همگي داشته اند ولي در مواردي براي انتقال به اقدام ديگر غير هم زبان چون زبان بين المللي دست پيدا نكرده بودند و بشر رشد زبان خواني همديگر هنوز پيدا نكرده بود از اشاره و نقاشي استفاده مي كردند. به عبارت ديگر بين در پيدايش زبان و پيدايش خط
بايد تفكيك قائل شد. انسان اوليه زبان مي دانسته ولي نوشتن و مكاتبه را نمي دانسته و با تجربه و تدريس فرا گرفته است. ( ابتدا خط تصويري و سپس بكار بردن نماد و سمبل ها درخط تا منجر شدن به خطوط اوليه ميخي , سرياني يا فينيقي )
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.